NC CHAPTER5

         “อ อือ”

         มือหนารวบอีกคนเข้ามาในอ้อมกอดก่อนจะบรรเลงจูบให้หนักหน่วงขึ้น คิเสะอ่อนระทวยไม่สามารถต้านทานได้ ในขณะที่ปากบางกำลังจะขยับเอาอากาศหายใจ ลิ้นหนาก็สอดแทรกเข้าไปเกี่ยวกระหวัดลิ้นเล็กที่ไม่ประสีประสาอย่ามัวเมา คิเสะได้แต่ครางกระเส่าในลำคออย่างไม่อาจห้ามได้...

         ริมฝีปากของอาโอมิเนะละออกจากกลีบปากบางเลื่อนลงมาที่ซอกคอเรียวขาวผ่อง ปากหนากดจูบลงไปแรงๆตีตราสร้างรอยเอาไว้ คิเสะสะดุ้งตกใจกับแรงกัดจากฟันคมที่รุนแรง มือบางพยายามดันอกอีกฝ่ายให้ออกห่าง แต่ดูเหมือนจะไร้ความหมาย

         “ย หยุดนะ อาโอมิเนจจิ!” เสียงห้ามที่แผ่วเบาไม่อาจส่งไปถึงคนเมาได้ อาโอมิเนะยังคงดูดดึงร่างกายขาวเนียนของอีกฝ่ายไม่หยุด

         “อ๊ะ!” คิเสะเป็นอันต้องหลุดอุทานออกมาทันที เมื่อมือหนาสีแทนนั้นสอดเข้ามาในเสื้อตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ นิ้วเรียวแตะตรงยอดอกแล้วกดเน้นบีบคลึงมันไปมาอย่างสนุกมือ ส่วนมืออีกข้างก็ไม่อยู่สุขเลื่อนมาปลดกระดุมเสื้อนักเรียนบนร่างกายขาวผ่องให้หลุดออกจากกาย

         ร่างกายขาวเนียนปรากฏแก่สายตาของคนเมา ปลุกเร้าอารมณ์ดิบที่อยู่ในร่างกายให้พุ่งทะยานขึ้นสูง อาโอมิเนะไม่รอช้าริมฝีปากนั้นเข้าครอบครองยอดอกสีสวยไว้ภายในโพรงปากทันที คิเสะสะดุ้งเฮือกครางเสียงหลงด้วยความเสียวซ่าน

         “อ๊า!” ลิ้นร้อนกระหวัดไล้เลียไปมา ปากหนาคอยดูดดึงไม่หยุด ฟันคมขูดเข้ากับยอดอกสร้างความหวามไหวให้คนโดนจนต้องแอ่นอกรับการกระทำนั้นโดยสัญชาตญาณ

         คิเสะกำมือแน่น แผ่นหลังเอนพิงกับขอบเตียงนอน เขารู้ว่าที่ทำอยู่นั้นมันไม่สมควร เขารู้ว่าอีกคนทำไปเพราะไม่มีสติ แต่เขาก็ไม่สามารถทนได้

         ..เพราะรัก เพราะรักเขาถึงได้ยอมอาโอมิเนะมากขนาดนี้

         ลิ้นร้อนค่อยๆลากเลียมาเลื่อยๆจนมาหยุดวนตรงหน้าท้องแบนราบ คิเสะหดท้องเกร็งอย่างเสียวซ่านเมื่ออีกฝ่ายเลียรอบบริเวณท้องน้อย มือหนาเลื่อนมาปลดรั้งกางเกงของอีกฝ่ายให้หลุดออกจากกาย จนตอนนี้ร่างกายขาวผ่องของคนผมทองไม่มีเสื้อผ้าติดกายแม้แต่ชิ้นเดียว

         คิเสะสะดุ้งเมื่อความเย็นจากเครื่องปรับอากาศภายในห้องปะทะเข้ากับร่างกายเปลือยเปล่า ใบหน้าหวานขึ้นสีแดงเรื่อด้วยความอับอาย เขากำลังเปลือยกายอยู่ต่อหน้าอาโอมิเนจจิ

         น่าอายชะมัดเลย...

         “อ อาโอมิเนจ..อ๊ะ!” เรียกยังไม่ทันจบคำดี ก็ต้องครางลั่นเมื่ออาโอมิเนะเลื่อนมือหนาของตนเข้ามากอบกุมส่วนอ่อนไหวของเขาเอาไว้ ความร้อนผ่าวจากมือของอีกฝ่ายทำเอาคิเสะตัวเกร็ง มือเรียวเอื้อมไปจับที่ข้อมือหนาเป็นเชิงปราม

         “อาโอมิเนจจิ อ อย่า..อื้อ!!” แต่ก็เช่นเดิมที่คนเมาคงจะไม่สนใจ มือสีแทนขยับรูดรั้งส่วนนั้นของคิเสะรัวเร็วจนอีกคนเบิกตากว้างอย่างตกใจ ใบหน้าสวยบิดเบี้ยวด้วยแรงอารมณ์ที่ถูกชักนำ ขาเรียวสั่นพั่บอย่างไม่อาจต้านไหว

         “พอ..พ พอแล้ว..อึก” เสียงครางผะแผ่วเปล่งออกมา มือหนายังคงนำพาอารมณ์ของอีกฝ่ายต่อไป ไม่นานนักอารมณ์นั้นก็ถึงจุดสิ้นสุด

         “อ อ๊า!” คิเสะร้องเสียงหลงออกมาทันที แรงกายเหมือนหดหายไปจนหมดสิ้น ร่างโปร่งหลับตาลงอย่างเหนื่อยอ่อน แต่เพียงไม่นานก็เบิกตากว้างอย่างตกใจอีกครั้งเมื่ออยู่ๆมือหนาสีแทนของอีกคนดึงรั้งร่างของเขาให้ลุกขึ้นเล็กน้อยแล้วหันหน้าเข้าหาเตียงกว้าง

         คิเสะผวาเมื่อแผ่นหลังถูกมือหนากดลงจนแผ่นอกแนบชิดกับเนื้อเตียง ใบหน้าสวยหันไปมองอีกคนอย่างไม่เข้าใจ และก็ต้องเข้าใจทันทีเมื่อเห็นว่าสะโพกของเขากำลังถูกอาโอมิเนะจ้องมองอย่างไม่วางตา

         “อ อาโอมิเนจจิจะทำ..อะไร” คิเสะถามเสียงสั่นแต่ไม่มีเสียงตอบรับจากคนคนตัวสูง กลับเป็นนิ้วเรียวยาวที่แทรกเข้ามาในช่องทางของร่างขาวผ่องแทน

         “อื้อ!!” นิ้วเรียวแทรกเข้ามาในร่างกาย จากหนึ่งเป็นสองและเป็นสาม คิเสะหลับตาแน่นเมื่อนิ้วเรียวนั่นขยับเข้าออกหมุนคว้างเหมือนต้องการหาอะไรบางอย่าง ใบหน้าหวานบิดเบี้ยวด้วยแรงอารมณ์

         “อือ..อาโอ อาโอมิเนจจิ ม มัน..อึก!”

         อาโอมิเนะขยับนิ้วเข้าออกอีกสองสามครั้งก่อนจะถอดออกมา ร่างโปร่งแทบทรุดฮวบลงนั่งกับพื้นอย่างหมดแรง แต่มือหนายังคงจับรั้งสะโพกบางไว้ไม่ให้ร่วงลงไป อาโอมิเนะปลดกางเกงของตนออกอย่างรวดเร็ว ก่อนจะจับส่วนแข็งขืนของตนจ่อที่ช่องทางสีสวยตรงหน้า

         “ด เดี๋ยวก่อน..” คิเสะสะดุ้งอย่างตกใจเมื่อสัมผัสได้ถึงแก่นกายที่ร้อนผ่าวแข็งชันของอีกคน ใบหน้าหวานแดงก่ำอย่างอับอายเมื่อรับรู้ถึงแรงอารมณ์ที่รุนแรงนั่น และก็ต้องหลุดครางเสียงดังลั่นเมื่อแก่นกายร้อนนั่นแทรกผ่านเข้ามาในร่างกายที่เดียวจนสุด

         “อ๊า!!!”

         “อืม..” นับเป็นเสียงแรกที่ออกมาจากคนร่างสูง อาโอมิเนะครางเสียงต่ำในลำคออย่างพึงพอใจกับช่องทางที่คับแน่นตรงหน้า ก่อนจะขยับกายเข้าออกช้าสลับเร็วตามจังหวะ

         “อ อึก อาโอมิ..อื้อ จ เจ็บ” คิเสะร้องครางด้วยความเจ็บ ร่างกายขยับสั่นไหวไปตามแรงกระแทกของคนผิวแทนที่ชักนำ มือเรียวจิกเข้าผ้าปูที่นอนแน่นจนยับยู่ยี่เพื่อระบายอารมณ์

         “เท็ตสึ..” เสียงครางทุ้มต่ำที่หลุดออกมานั้นทำเอาร่างที่รองรับอารมณ์อยู่น้ำตาไหลพรากออกมาทันที

         อาโอมิเนจจิกำลังคิดว่าเขาเป็นคนที่อาโอมิเนจจิรัก อาโอมิเนจจิกำลังคิดว่าเขาเป็นคุโรโกจจิ แต่มันไม่ใช่...

         “ฮึก อา..” เสียงสะอื้นปนเสียงครางที่ออกมาจากลำคอเรียว ใบหน้าซุกเข้ากับพื้นเตียง มือบางกำเข้ากับผ้าปูที่นอนแน่นด้วยความเจ็บปนความเสียวจากแรงส่งของคนรุกราน

         เจ็บที่กายยังไม่เท่ากับเจ็บที่ใจเลยสักนิด..

         “อาโอ..อาโอมิเนจ..จิ อา”

         “อือ..”

         “อาโอมิเนจจิ อาโอมิเนจจิ..” ฉันเรียกชื่อนายแล้วอาโอมิเนจจิ ได้โปรดเรียกชื่อฉันบ้าง ได้โปรด..

         “อืม..ท..”

         “…” ได้โปรด อาโอมิเนจจิ..

         “เท็ตสึ..เท็ตสึ!” เหมือนความหวังจะไร้ความหมาย ชื่อที่หลุดออกมาจากปากของคนตัวสูงนั้นเหมือนมีดกรีดลงที่กลางใจของคนผมทอง คิเสะหลับตาแน่นปล่อยน้ำตาให้ไหลลงกับพื้นเตียง ร่างกายยังคงถูกอีกคนรุกรานอย่างต่อเนื่อง จนกว่าจะถึงฝั่งฝัน

         สุดท้ายแล้วก็ได้แค่นี้สินะ...

         ความคิดสุดท้ายก่อนที่สติอันพร่ามัวของคิเสะจะดับไป...