“อ อือ”
มือหนารวบอีกคนเข้ามาในอ้อมกอดก่อนจะบรรเลงจูบให้หนักหน่วงขึ้น
คิเสะอ่อนระทวยไม่สามารถต้านทานได้ ในขณะที่ปากบางกำลังจะขยับเอาอากาศหายใจ
ลิ้นหนาก็สอดแทรกเข้าไปเกี่ยวกระหวัดลิ้นเล็กที่ไม่ประสีประสาอย่ามัวเมา คิเสะได้แต่ครางกระเส่าในลำคออย่างไม่อาจห้ามได้...
ริมฝีปากของอาโอมิเนะละออกจากกลีบปากบางเลื่อนลงมาที่ซอกคอเรียวขาวผ่อง
ปากหนากดจูบลงไปแรงๆตีตราสร้างรอยเอาไว้ คิเสะสะดุ้งตกใจกับแรงกัดจากฟันคมที่รุนแรง
มือบางพยายามดันอกอีกฝ่ายให้ออกห่าง แต่ดูเหมือนจะไร้ความหมาย
“ย หยุดนะ
อาโอมิเนจจิ!” เสียงห้ามที่แผ่วเบาไม่อาจส่งไปถึงคนเมาได้
อาโอมิเนะยังคงดูดดึงร่างกายขาวเนียนของอีกฝ่ายไม่หยุด
“อ๊ะ!” คิเสะเป็นอันต้องหลุดอุทานออกมาทันที
เมื่อมือหนาสีแทนนั้นสอดเข้ามาในเสื้อตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
นิ้วเรียวแตะตรงยอดอกแล้วกดเน้นบีบคลึงมันไปมาอย่างสนุกมือ
ส่วนมืออีกข้างก็ไม่อยู่สุขเลื่อนมาปลดกระดุมเสื้อนักเรียนบนร่างกายขาวผ่องให้หลุดออกจากกาย
ร่างกายขาวเนียนปรากฏแก่สายตาของคนเมา
ปลุกเร้าอารมณ์ดิบที่อยู่ในร่างกายให้พุ่งทะยานขึ้นสูง
อาโอมิเนะไม่รอช้าริมฝีปากนั้นเข้าครอบครองยอดอกสีสวยไว้ภายในโพรงปากทันที
คิเสะสะดุ้งเฮือกครางเสียงหลงด้วยความเสียวซ่าน
“อ๊า!” ลิ้นร้อนกระหวัดไล้เลียไปมา ปากหนาคอยดูดดึงไม่หยุด
ฟันคมขูดเข้ากับยอดอกสร้างความหวามไหวให้คนโดนจนต้องแอ่นอกรับการกระทำนั้นโดยสัญชาตญาณ
คิเสะกำมือแน่น
แผ่นหลังเอนพิงกับขอบเตียงนอน เขารู้ว่าที่ทำอยู่นั้นมันไม่สมควร
เขารู้ว่าอีกคนทำไปเพราะไม่มีสติ แต่เขาก็ไม่สามารถทนได้
..เพราะรัก
เพราะรักเขาถึงได้ยอมอาโอมิเนะมากขนาดนี้
ลิ้นร้อนค่อยๆลากเลียมาเลื่อยๆจนมาหยุดวนตรงหน้าท้องแบนราบ
คิเสะหดท้องเกร็งอย่างเสียวซ่านเมื่ออีกฝ่ายเลียรอบบริเวณท้องน้อย
มือหนาเลื่อนมาปลดรั้งกางเกงของอีกฝ่ายให้หลุดออกจากกาย
จนตอนนี้ร่างกายขาวผ่องของคนผมทองไม่มีเสื้อผ้าติดกายแม้แต่ชิ้นเดียว
คิเสะสะดุ้งเมื่อความเย็นจากเครื่องปรับอากาศภายในห้องปะทะเข้ากับร่างกายเปลือยเปล่า
ใบหน้าหวานขึ้นสีแดงเรื่อด้วยความอับอาย เขากำลังเปลือยกายอยู่ต่อหน้าอาโอมิเนจจิ
น่าอายชะมัดเลย...
“อ อาโอมิเนจ..อ๊ะ!”
เรียกยังไม่ทันจบคำดี ก็ต้องครางลั่นเมื่ออาโอมิเนะเลื่อนมือหนาของตนเข้ามากอบกุมส่วนอ่อนไหวของเขาเอาไว้
ความร้อนผ่าวจากมือของอีกฝ่ายทำเอาคิเสะตัวเกร็ง
มือเรียวเอื้อมไปจับที่ข้อมือหนาเป็นเชิงปราม
“อาโอมิเนจจิ อ
อย่า..อื้อ!!” แต่ก็เช่นเดิมที่คนเมาคงจะไม่สนใจ
มือสีแทนขยับรูดรั้งส่วนนั้นของคิเสะรัวเร็วจนอีกคนเบิกตากว้างอย่างตกใจ
ใบหน้าสวยบิดเบี้ยวด้วยแรงอารมณ์ที่ถูกชักนำ ขาเรียวสั่นพั่บอย่างไม่อาจต้านไหว
“พอ..พ พอแล้ว..อึก”
เสียงครางผะแผ่วเปล่งออกมา มือหนายังคงนำพาอารมณ์ของอีกฝ่ายต่อไป
ไม่นานนักอารมณ์นั้นก็ถึงจุดสิ้นสุด
“อ อ๊า!” คิเสะร้องเสียงหลงออกมาทันที แรงกายเหมือนหดหายไปจนหมดสิ้น
ร่างโปร่งหลับตาลงอย่างเหนื่อยอ่อน
แต่เพียงไม่นานก็เบิกตากว้างอย่างตกใจอีกครั้งเมื่ออยู่ๆมือหนาสีแทนของอีกคนดึงรั้งร่างของเขาให้ลุกขึ้นเล็กน้อยแล้วหันหน้าเข้าหาเตียงกว้าง
คิเสะผวาเมื่อแผ่นหลังถูกมือหนากดลงจนแผ่นอกแนบชิดกับเนื้อเตียง
ใบหน้าสวยหันไปมองอีกคนอย่างไม่เข้าใจ และก็ต้องเข้าใจทันทีเมื่อเห็นว่าสะโพกของเขากำลังถูกอาโอมิเนะจ้องมองอย่างไม่วางตา
“อ
อาโอมิเนจจิจะทำ..อะไร” คิเสะถามเสียงสั่นแต่ไม่มีเสียงตอบรับจากคนคนตัวสูง
กลับเป็นนิ้วเรียวยาวที่แทรกเข้ามาในช่องทางของร่างขาวผ่องแทน
“อื้อ!!” นิ้วเรียวแทรกเข้ามาในร่างกาย จากหนึ่งเป็นสองและเป็นสาม
คิเสะหลับตาแน่นเมื่อนิ้วเรียวนั่นขยับเข้าออกหมุนคว้างเหมือนต้องการหาอะไรบางอย่าง
ใบหน้าหวานบิดเบี้ยวด้วยแรงอารมณ์
“อือ..อาโอ อาโอมิเนจจิ
ม มัน..อึก!”
อาโอมิเนะขยับนิ้วเข้าออกอีกสองสามครั้งก่อนจะถอดออกมา
ร่างโปร่งแทบทรุดฮวบลงนั่งกับพื้นอย่างหมดแรง
แต่มือหนายังคงจับรั้งสะโพกบางไว้ไม่ให้ร่วงลงไป
อาโอมิเนะปลดกางเกงของตนออกอย่างรวดเร็ว ก่อนจะจับส่วนแข็งขืนของตนจ่อที่ช่องทางสีสวยตรงหน้า
“ด เดี๋ยวก่อน..” คิเสะสะดุ้งอย่างตกใจเมื่อสัมผัสได้ถึงแก่นกายที่ร้อนผ่าวแข็งชันของอีกคน
ใบหน้าหวานแดงก่ำอย่างอับอายเมื่อรับรู้ถึงแรงอารมณ์ที่รุนแรงนั่น
และก็ต้องหลุดครางเสียงดังลั่นเมื่อแก่นกายร้อนนั่นแทรกผ่านเข้ามาในร่างกายที่เดียวจนสุด
“อ๊า!!!”
“อืม..” นับเป็นเสียงแรกที่ออกมาจากคนร่างสูง
อาโอมิเนะครางเสียงต่ำในลำคออย่างพึงพอใจกับช่องทางที่คับแน่นตรงหน้า
ก่อนจะขยับกายเข้าออกช้าสลับเร็วตามจังหวะ
“อ อึก อาโอมิ..อื้อ
จ เจ็บ” คิเสะร้องครางด้วยความเจ็บ ร่างกายขยับสั่นไหวไปตามแรงกระแทกของคนผิวแทนที่ชักนำ
มือเรียวจิกเข้าผ้าปูที่นอนแน่นจนยับยู่ยี่เพื่อระบายอารมณ์
“เท็ตสึ..” เสียงครางทุ้มต่ำที่หลุดออกมานั้นทำเอาร่างที่รองรับอารมณ์อยู่น้ำตาไหลพรากออกมาทันที
อาโอมิเนจจิกำลังคิดว่าเขาเป็นคนที่อาโอมิเนจจิรัก
อาโอมิเนจจิกำลังคิดว่าเขาเป็นคุโรโกจจิ แต่มันไม่ใช่...
“ฮึก อา..” เสียงสะอื้นปนเสียงครางที่ออกมาจากลำคอเรียว ใบหน้าซุกเข้ากับพื้นเตียง มือบางกำเข้ากับผ้าปูที่นอนแน่นด้วยความเจ็บปนความเสียวจากแรงส่งของคนรุกราน
เจ็บที่กายยังไม่เท่ากับเจ็บที่ใจเลยสักนิด..
“อาโอ..อาโอมิเนจ..จิ
อา”
“อือ..”
“อาโอมิเนจจิ
อาโอมิเนจจิ..” ฉันเรียกชื่อนายแล้วอาโอมิเนจจิ
ได้โปรดเรียกชื่อฉันบ้าง ได้โปรด..
“อืม..ท..”
“…” ได้โปรด
อาโอมิเนจจิ..
“เท็ตสึ..เท็ตสึ!”
เหมือนความหวังจะไร้ความหมาย
ชื่อที่หลุดออกมาจากปากของคนตัวสูงนั้นเหมือนมีดกรีดลงที่กลางใจของคนผมทอง
คิเสะหลับตาแน่นปล่อยน้ำตาให้ไหลลงกับพื้นเตียง
ร่างกายยังคงถูกอีกคนรุกรานอย่างต่อเนื่อง จนกว่าจะถึงฝั่งฝัน
สุดท้ายแล้วก็ได้แค่นี้สินะ...
ความคิดสุดท้ายก่อนที่สติอันพร่ามัวของคิเสะจะดับไป...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น